• sprawa z powództwa klienta – spółki z o.o. o zapłatę kwoty 109 967 tys. zł z tytułu odszkodowania za szkodę poniesioną w związku z zawieraniem i rozliczaniem transakcji skarbowych. Pozew z 27 kwietnia 2017 roku, wniesiony przeciwko Alior Bank SA oraz Bank BPH SA. W ocenie Banku, powództwo nie ma uzasadnionych podstaw faktycznych i prawnych.
• sprawa z powództwa klienta – spółki z o.o. o zapłatę kwoty 17 843 tys. zł z tytułu rozliczenia umów opcji walutowych. Pozew z 10 lutego 2015 roku, wniesiony pierwotnie przeciwko Bankowi BPH SA. W ocenie Banku, powództwo nie ma uzasadnionych podstaw faktycznych i prawnych. Powództwo zostało nieprawomocnie oddalone w całości.
• sprawa z powództwa klienta – osoby fizycznej – reprezentanta grupy 84 osób fizycznych i prawnych o ustalenie odpowiedzialności Banku za szkodę. Pozew zbiorowy został wniesiony w dniu 5 marca 2018 r. przeciwko Alior Bankowi w przedmiocie ustalenia odpowiedzialności Banku za szkodę spowodowaną nienależytym wykonywaniem obowiązków informacyjnych przez Bank wobec klientów oraz nienależytym wykonywaniem umów o świadczenie usług przyjmowania i przekazywania zleceń nabycia lub zbycia certyfikatów inwestycyjnych funduszy inwestycyjnych zarządzanych poprzednio przez Fincrea TFI S.A., a obecnie Raiffeisen Bank International AG (Spółka Akcyjna) Oddział w Polsce. W ocenie powodów, Bank nie przekazał klientom informacji o rzeczywistym ryzyku inwestycji w produkty inwestycyjne, przez co naraził klientów na szkodę wynikające z utraty wartości certyfikatów inwestycyjnych oraz utraty gwarantowanych zysków. Zdaniem Banku, pozew zbiorowy nie ma uzasadnionych podstaw faktycznych ani prawnych i z tego względu nie powinien być rozstrzygnięty na korzyść klientów. Jednakże, sąd postanowieniem z 27 września 2019 roku, do którego wniesiony został pozew zbiorowy postanowił rozpoznać sprawę w postępowaniu zbiorowym. Bank 12 listopada 2019 roku wniósł zażalenie na ww. postanowienie. Alior Bank przyjmuje, że prawdopodobieństwo wypływu środków z tytułu tego pozwu jest szacowane na poziomie niższym niż 50%, wobec tego na dzień 31 grudnia 2019 r. Bank nie utworzył rezerw w odniesieniu do wniesionego pozwu. Na obecnym etapie nie jest możliwe oszacowanie ewentualnych skutków finansowych dla Banku w przypadku innego rozstrzygnięcia przez sąd niż zakładane przez Bank.

Komisja Nadzoru Finansowego decyzją z 6 sierpnia 2019 roku wydaną na postawie art. 167 ust. 2 pkt 1 w zw. z art. 167 ust. 1 pkt 1 ustawy o obrocie instrumentami finansowymi nałożyła na Bank karę pieniężną w wysokości 10 000 000 zł. Postępowanie dotyczyło prawidłowości działania Alior Banku i Biura Maklerskiego Banku w zakresie dystrybucji certyfikatów inwestycyjnych funduszy zarządzanych poprzednio przez Fincrea TFI S.A., a obecnie Raiffeisen Bank International AG (Spółka Akcyjna) Oddział w Polsce. Bank wniósł do KNF o ponowne rozpatrzenie sprawy. Komisja Nadzoru Finansowego po ponownym rozpoznaniu sprawy decyzją z 3 grudnia 2019 roku utrzymała w mocy pierwotną decyzję. Bank w dniu 3 stycznia 2020 r. zaskarżył tę decyzję do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie.

Wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej („TSUE”) z dnia 3 października 2019 r.

W dniu 3 października 2019 roku Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE) wydał wyrok w sprawie C260/18. Wyrok ten zawiera odpowiedzi (interpretacje prawne) na pytania zadane przez sąd polski. Pytania te zostały sformułowane w związku z analizą przez sąd polski sprawy z powództwa klienta przeciwko bankowi Raiffeisen dotyczącej zawartej przez niego umowy o kredyt indeksowany do CHF.

Zgodnie z obowiązującymi regułami wskazania interpretacyjne TSUE powinny być uwzględniane przez sądy krajowe przy rozstrzyganiu przez nie spraw. Interpretacje te, adresując istotne kwestie do oceny sądów krajowych, koncentrują się na zagadnieniach związanych ze skutkami, jakie mogą mieć zastosowanie do umów w przypadku stwierdzenia przez sąd rozstrzygający daną sprawę istnienia w umowie postanowień abuzywnych. Alior Bank po przeanalizowaniu tez zawartych w wyroku TSUE oraz przeglądzie portfela kredytów indeksowanych nie widzi istotnego ryzyka negatywnego wpływu tego wyroku na wynik Banku.

W sprawach, w których Bank był pozwanym wartość przedmiotu sporu na dzień 31 grudnia 2019 r. wyniosła 332 526 tys. zł a na dzień 31 grudnia 2018 r. 258 700 tys. zł. Wartość rezerw na sprawy sporne na koniec 2019 r. wyniosła 49 822 tys. zł a na koniec 2018 r. 35 064 tys. zł.

Sprawy związane z działalnością jednostek zależnych Alior Bank SA

W dniu 26 czerwca 2019 roku do spółki Alior Leasing sp. z o.o. wpłynął pozew grupowy o wypłatę odpraw, złożony przez czterech byłych członków Zarządu spółki, którzy zostali odwołani przez Radę Nadzorczą w dniu 20 grudnia 2018 roku. Kwota dochodzonego roszczenia wynosi 600 tysięcy złotych.

Zarząd Alior Leasing sp. z o.o. stoi na stanowisku, że powyższe roszczenie z pozwu grupowego jest bezzasadne oraz niskie jest ryzyko uznania tych roszczeń przez sąd.

Od początku 2019 roku Alior Leasing sp. z o.o. otrzymała kilka pism od czterech odwołanych członków Zarządu Spółki, które zawierały propozycję kierowane do Spółki polubownego rozwiązania sporu ze Spółką dotyczącego przyczyn rozwiązania umów o świadczenie usług zarządzania oraz wypłaty części świadczeń z tytułu programu menadżerskiego. Program menadżerski obejmował odwołanych członków Zarządu i część pracowników Spółki.

W ocenie Spółki i Banku prawdopodobieństwo skutecznego uzyskania przez odwołanych członków Zarządu na drodze sądowej świadczeń z tytułu programu menadżerskiego jest niskie. Stanowisko Spółki zostało oparte na opiniach prawnych pozyskanych przez Zarząd Spółki. Powyższe okoliczności uzasadniają brak uwzględnienia w sprawozdaniu finansowym Grupy rezerw z tego tytułu.

Spółka Alior Leasing sp. z o.o. zidentyfikowała ryzyko wystąpienia możliwych roszczeń wobec Spółki ze strony osób trzecich, które mogą wynikać z działań niektórych pracowników i współpracowników Spółki. Na dzień sporządzenia Sprawozdania roszczenia z tego tytułu nie zostały zgłoszone. W ocenie Grupy nie występują okoliczności uzasadniające tworzenie rezerwy z tego tytułu.

Grupa odstępuje od ujawnienia dalszych informacji dotyczących wyżej wskazanych możliwych roszczeń ze strony osób trzecich, aby nie osłabiać statusu i pozycji procesowej w przypadku ewentualnego postępowania.